پر کشیدن عقاب از شهر کلاغ ها یکساله شد.

در روزهای که به اولین سالگرد مرحوم ناصر حجازی نزدیک میشویم باز کوته فکرانی که دائما همانند کارتون گالیور مدام می گفتند من می دونم!در پی نسبت دادن به مردی از فوتبال ایران هستند که برخی از کارشناسان وی را تختی زمانه نامیده بودند و قصد دارند سجایای اخلاقی وی را جوری جلوه دهند تا نداشتن همین اسطوره ای که در اکثر باشگاههای کشور نظیرش را نمی توانند،پیدا کرد،خلا آن را یک جورایی پر کرده باشند.
این صحبتهای بنده تکرار مکرراتی است که فقط جهت باز شدن ذهن این بی دانشان و کوتاه فکران می باشد.
ناصر حجازی استقلال همان مردی که بخاطر لابی نداشتن و گردن کج نکردن جلوی این مسئول و فلان مدیر به حق واقعی خود نرسیده بود،در زمانی که در استقلال فعالیت نمیکرد هیچگاه بر علیه تیمش حرفی به زبان نمی آورد و عاشق واقعی تیمش بود.مرد محبوب استقلالی ها یک سالی هست که زخت بر بسته و به دیار باقی رجعت نموده است.

حجازی تختی زمان بود پر بیراه نگفتند.چقدر در زمان حیات این بازیکن و مربی بزرگ استقلالی ها وی را متهم به بی دینی و قبل نداشتن ائمه اطهار کردند.اما وقتی عکسهای وی در کنار حرم آقا ابا عبدالله الحسین (ع) و قمر بنی هاشم(ع) در رسانه ها کار شد و همه مردم و فوتبالی ها با چشمان خود دیدند که ناصر حجازی مغرور چگونه در حرم آقا زار زار گریه می کندو به ائمه اطهار ارادت های ویژه ای دارد،متوجه شدند که ناصر حجازی ما فقط از زندگی کردن خوش تیپی و آراستگی و بروز بودن را نمی داند و خودش را از محبین اهل بیت می شناسد.

منتهی در طول این یکسال روزهای بیشماری بودند که نام حجازی سر تیتر اکثر روزنامه های ورزشی کشور بود.وقتی می گفتند که حجازی تختی زمان بود پر بیراه نگفتند.چقدر در زمان حیات این بازیکن و مربی بزرگ استقلالی ها وی را متهم به بی دینی و قبل نداشتن ائمه اطهار کردند.